داستانی در مورد خیانت نکردن به دوستان

ما یک سگ بسیار پیر به نام آرگو در حیاط خانه ما زندگی می کند. او 14 ساله از نژاد استفوردشایر تریر آمریکایی است.

یک روز در پیاده روی او را دیدم و وحشت کردم. سگ لاغر شده بود و احساس ناراحتی می کرد. به عنوان یک دامپزشک، من یک سوال قانونی از مالک داشتم: "در همان زمان چه کار می کنید؟" معلوم شد که او قبلاً به هزار کلینیک سفر کرده است، اما هنوز هیچ مجوزی وجود ندارد. تشخیص چندگانه و مشخص نیست چه باید درمان شود.

من کمک خود را ارائه دادم و شگفت زده شدم - به ندرت شخصی را ملاقات می کنید که آماده باشد همه چیز را صرف کند تا دوستش حتی کمی بیشتر با او بماند. چقدر تلاش و پول بر روی سگ سرمایه گذاری شده است. و صاحبش مجبور شد چیزهای زیادی را متحمل شود - تغذیه از سرنگ، ساعت های زیاد قطره چکان، تعداد زیادی شب های بی خوابی، داروهای برنامه ریزی شده ....

در لحظه ای وحشتناک، مسئله اتانازی مطرح شد. اما در نهایت صاحب آرگو با من تماس گرفت و گفت هنوز آماده نیستم، باز هم می جنگند. حدود یک هفته گذشت، آنها را در حال فرار دیدم و آمدم تا ببینم حالشان چگونه است. در واقع، من قبلاً فکر می کردم که سگ رفته است. معلوم شد که پس از گفتگوی ما با او در مورد اتانازی، آرگو بلند شد و به سمت کاسه غذا رفت، گویی روحیه جنگنده میزبان را درک کرده بود.

دو ماه از این ماجرا می گذرد. در زندگی، شما نمی توانید بگویید که آنها چه چیزی پشت سر خود دارند. شاید تنها سن ارجمند و کندی، آرگو را از دیگر سگ های حیاط متمایز کند. این یک پشت سر هم باشکوه است که در آن یک مرد و یک سگ مسن با یک ریتم وجود دارند.

این حکایتی است که دوستان حتی اگر دم و چهار پا داشته باشند، خیانت نمی کنند.