پلیس

یکی دیگر از داستان های شگفت انگیز و تکان دهنده برای من، داستان بابی است.

شوهرم از گردش حیوانات در خانه ما خسته شده است و من قول دادم تا سه ماه آینده هیچ سگی در خانه ما نباشد، جز سگ خودمان. این را در پایان ژانویه وعده داد. و در اول فوریه، سوار یک مینی بوس بودم و پست «توله سگی که در ایستگاه سرنگون شده بود» را دیدم. به شوهرم زنگ زدم، او از کارش جدا شد، رفت آنجا، به جای کارم، من هم به ایستگاه رفتم... توله سگ... در واقع یک نوجوان و یک وحشی. او دراز کشیده بود، اما وقتی آنها نزدیک شدند، سعی کرد روی سه پای خود هول کند. ترسناک بود... و گرفتن ترسناک و ترک در چنین حالتی ترسناک بود...

در نتیجه، شوهر به دنبال پانسمان به داروخانه دوید تا یک حلقه روی دهانش ایجاد کند. تونستم دهنم رو درست کنم، کاپشنم رو انداختم پایین، فشردمش و همینجوری کشیدیمش تو ماشین. بعد عذاب ها بود. او به ما اعتماد نداشت، سعی کرد گاز بگیرد و پنجه او باید دائماً پردازش می شد (معلوم شد که یک شکستگی جدی بود، سوزن های بافندگی وجود داشت). من عصبانی بودم، شوهرم خسته می شد، گاهی اوقات دستانم می افتاد. ما یک زن شناس را دعوت کردیم... 3 ماه مبارزه بی پایان برای اینکه دست کم او را لمس کنیم. اما زمان کار خودش را کرده است. او یاد گرفته است که به ما اعتماد کند و ما نیز یاد گرفته ایم که او را دوست داشته باشیم. دختران من کاملاً آن را پذیرفتند. درست است، مطلقاً هیچ فردی وجود نداشت که آن را قبول کند. و بعد از 7، 5 ماه تلفن زنگ خورد: "سلام، ما در مورد اعلامیه صحبت می کنیم. سگی... توله سگ های «انتظار شنیدن»، بتی، هر کس دیگری، «قبلاً جوابی غم انگیزی را آماده کرده بودم که ضمیمه شده بودند، وقتی ادامه عبارت: «بابی سگ» را شنیدم. «چیز عجیبی در داخل اتفاق افتاد، تقریباً مانند هیجان قبل از عروسی: شادی، جایگزین احساس دیگری شد. آیا همه چیز همانطور که باید پیش خواهد رفت، آیا می توانم در مورد سگ طوری بگویم که نظر مردم تغییر نکند، اما چگونه می توانم آن را به کسی بسپارم. افکار زندگی خودشان و زبانشان را داشتند: چیزی طولانی و مفصل درباره بابی. خسته. و سپس این سؤال: "آه ... می توانیم اکنون به ملاقات او بیاییم؟" با صدای لرزان به شوهرم می گویم 20 دقیقه دیگر برای ملاقات بابی می آیند. به نظر می رسد باب آن را دریافت کرده است. شروع کرد به هیاهو کردن، جیرجیر کردن. تماس تلفنی. و در اینجا آنها هستند - این اولین افرادی هستند که در میان چنین فراوانی سگ، دقیقاً متوجه او شدند. بابی با خوشحالی به مهمانان سلام می کند، روی مبل قرار می گیرد و خراش می خواهد. ما در مورد چیزی صحبت می کنیم، اما از نظر داخلی به نظر من نتیجه روشن است. و بله. بابی با آنها می رود. ویکتوریا و سرگئی زوج فوق العاده ای هستند ، احتمالاً حتی در وحشیانه ترین رویاهایم هرگز چنین خانواده ای را برای بابی تصور نمی کردم. خانواده ای که از روز اولی که بابکای ما روی تخت دراز نکشید و فقط روی مبل دراز کشید ناراحت خواهند شد. خانواده ای که موقع ناهار به خانه می دوند تا او را بررسی کنند. خانواده ای که سگ خود را در این بچه دیدند. می‌خواهم از کسانی که از من حمایت کردند تشکر کنم. اول از همه، شوهرم که وارد این ماجراجویی شد، بابی را به پزشکان کشاند، کمک کرد که دلش از دست نرود. ماشا اسمیرنوا، که گروه را ایجاد کرد و به طور فعال پست می‌فرستاد، کاتیا تولوچکو محبوب من، که به صدای آب دهان من گوش داد، که عکس‌های فوق‌العاده‌ای از بابی ساخت، که بارها از ما دیدن کرد، اوکسانا داویدنکو، که در 1 فوریه، همراه با ما، بود. به این فکر می کنم که چگونه بابیک را بگیریم. با تشکر از تاتیانا رومانوا، سینولوژیست/روان شناس فوق العاده ما، به لطف هتل فوق العاده حیوانات خانگی و صاحب آن ساندرا. لیست تشکر می تواند برای همیشه ادامه داشته باشد. به یاد دارم همه و همه کسانی که علاقه مند بودند، با پول، تبلیغات، مشاوره به ما کمک کردند. و البته تشکر ویژه از ویکتوریا و سرگئی. پسر ما خوشبختی را پیدا کرد!