آیا تئوری تسلط در سگ ها کار می کند؟

تئوری سلطه ("نظریه بسته") در قرن بیستم متولد شد. یکی از بنیانگذاران آن دیوید میچ، دانشمند و متخصص رفتار گرگ بود. در دهه 20، او سلسله مراتب را در گله های گرگ مطالعه کرد و متوجه شد که پرخاشگرترین و قوی ترین نر رهبر دسته می شود و بقیه از او اطاعت می کنند. میچ چنین نر را "گرگ آلفا" نامید. 

قابل قبول به نظر می رسد. بسیاری از مردم فقط رابطه بین گرگ ها را تصور می کنند. اما بعد از آن جالب ترین شروع شد. "نظریه بسته" مورد انتقاد قرار گرفت و به زودی خود دیوید میچ ایده های خود را رد کرد.

نظریه گله چگونه متولد شد؟ میچ برای مدتی طولانی رابطه گرگ ها را تماشا می کرد. اما دانشمند یک واقعیت مهم را نادیده گرفت: گله ای که او مشاهده می کرد در اسارت نگهداری می شد.

مشاهدات بیشتر نشان داد که در زیستگاه طبیعی، روابط بین گرگ ها بر اساس سناریوهای کاملاً متفاوتی ساخته می شود. گرگ‌های «پیرتر» بر گرگ‌های «جوان‌تر» تسلط دارند، اما این روابط نه بر اساس ترس، بلکه بر اساس احترام ایجاد می‌شوند. گرگ ها با بزرگ شدن، گروه والدین را ترک می کنند و گروه خود را تشکیل می دهند. آنها به جوانان می آموزند که چگونه زنده بمانند، از آنها در برابر خطرات محافظت کنند، قوانین خود را تعیین کنند - و کودکان از والدین خود اطاعت می کنند زیرا به آنها احترام می گذارند و دانش آنها را می پذیرند. گرگ های جوان پس از بالغ شدن و تسلط بر اصول اولیه زندگی، با والدین خود خداحافظی می کنند و برای ایجاد گله های جدید ترک می کنند. همه اینها شبیه ایجاد روابط در خانواده انسانی است.

گرگ هایی را که کارشناسان در اسارت مشاهده کردند را به یاد بیاورید. هیچ رابطه خانوادگی بین آنها وجود نداشت. اینها گرگ هایی بودند که در زمان های مختلف، در سرزمین های مختلف گرفتار شده بودند، آنها چیزی در مورد یکدیگر نمی دانستند. همه این حیوانات در یک پرنده نگهداری می شدند و شرایط نگهداری آنها تفاوت چندانی با شرایط اردوگاه کار اجباری نداشت. کاملاً منطقی است که گرگ ها شروع به نشان دادن پرخاشگری و مبارزه برای رهبری کردند، زیرا آنها یک خانواده نبودند، بلکه زندانی بودند.

با کسب دانش جدید، میچ اصطلاح "گرگ آلفا" را کنار گذاشت و شروع به استفاده از تعاریف "گرگ - مادر" و "گرگ - پدر" کرد. بنابراین دیوید میچ نظریه خود را رد کرد.

حتی اگر برای لحظه‌ای تصور می‌کردیم که تئوری بسته کار می‌کند، باز هم دلیلی برای تغییر مکانیسم‌های ایجاد روابط در یک گله گرگ به حیوانات خانگی نداریم.

اول اینکه سگ ها یک گونه اهلی هستند که تفاوت زیادی با گرگ دارند. بنابراین، از نظر ژنتیکی، سگ ها تمایل دارند به مردم اعتماد کنند، اما گرگ ها اینطور نیستند. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که سگ‌ها از نشانه‌های انسانی برای تکمیل کار استفاده می‌کنند، در حالی که گرگ‌ها به تنهایی عمل می‌کنند و به انسان‌ها اعتماد ندارند.

دانشمندان این سلسله مراتب را در دسته سگ های ولگرد مشاهده کرده اند. معلوم شد که رهبر گروه نه تهاجمی ترین، بلکه با تجربه ترین حیوان خانگی است. جالب است که در یک بسته، رهبران اغلب تغییر می کنند. بسته به شرایط، این یا سگ دیگری نقش رهبر را بر عهده می گیرد. به نظر می رسد که گروه رهبری را انتخاب می کند که تجربه او در یک موقعیت خاص به بهترین نتیجه برای همه منجر شود.

اما حتی اگر همه اینها را نمی دانستیم، باز هم یک فرد نمی توانست بر سگ مسلط شود. چرا؟ زیرا فقط نمایندگان یک گونه می توانند بر یکدیگر مسلط شوند. مالک نمی تواند بر سگ خود مسلط شود زیرا به گونه ای متفاوت تعلق دارد. اما بنا به دلایلی، حتی حرفه ای ها نیز آن را فراموش می کنند و این اصطلاح را به اشتباه استفاده می کنند.

البته مقام انسان باید بالاتر از مقام سگ باشد. اما چگونه می توان به این موضوع رسید؟

تئوری شکست خورده تسلط باعث ایجاد تعداد زیادی از روش های آموزشی مبتنی بر تسلیم و استفاده از نیروی بی رحمانه شد. «نگذارید سگ جلوتر از شما از در عبور کند»، «اجازه نده سگ قبل از اینکه خودت را بخوری غذا بخورد»، «نگذار سگ چیزی از تو بردارد»، «اگر سگ نخورد». اطاعت کنید، آن را روی تیغه های شانه بگذارید (به اصطلاح "کودتای آلفا") - همه اینها پژواک تئوری سلطه است. هنگام ایجاد چنین "روابطی" ، صاحب باید همیشه خود را کنترل کند ، سخت باشد ، نسبت به سگ حساسیت نشان ندهد تا به طور تصادفی "تسلط" خود را از دست ندهد. و چه بر سر سگ ها آمد!

اما حتی زمانی که خود میچ نظریه خود را رد کرد و نتایج جدیدی از مطالعات رفتار گرگ ها و سگ ها به دست آمد، نظریه تسلط منحرف شد و زنده ماند. با کمال تعجب، حتی در حال حاضر برخی از علمای علم به طور غیر منطقی به آن پایبند هستند. بنابراین، هنگام دادن سگ برای آموزش یا درخواست کمک در آموزش، قبل از هر چیز باید روشن کنید که متخصص با چه روشی کار می کند.

نیروی بی رحم در تربیت سگ شکل بدی است. ایجاد درد و ارعاب حیوان خانگی هرگز به نتایج خوبی منجر نشده است. با چنین تربیتی، سگ به صاحبش احترام نمی گذارد، اما از او می ترسد. ترس البته یک احساس قوی است، اما هرگز باعث خوشحالی حیوان خانگی نمی شود و به شدت به وضعیت روحی او آسیب می رساند.

در آموزش و پرورش، استفاده از تقویت مثبت بسیار مؤثرتر است: با نیازهای سگ کار کنید، او را تشویق کنید تا دستورات را با تمجید و رفتار انجام دهد. و همچنین ارائه دانش به شیوه ای بازیگوش به گونه ای که همه شرکت کنندگان در فرآیند از آن لذت ببرند.

نتیجه چنین آموزشی نه تنها اجرای دستورات، بلکه یک دوستی قوی اعتماد بین صاحب و حیوان خانگی خواهد بود. و این بسیار ارزشمندتر از "تسلط" بر سگ شما است.